Dit verhaal begint een beetje verdrietig, maar ik vertel dit omdat het mijn leven heeft veranderd en ter inspiratie voor anderen die zich in deze situatie bevinden.
Als kind ben ik altijd een buitenbeentje geweest, ik werd al vanaf de basisschool enorm gepest. Nee ik was niet het populaire meisje in de klas. Dit kwam vooral door mijn uiterlijk en kleding. Bij ons thuis hadden we niet het geld om dikke merkkleding te kopen, dus ik moest het veelal doen met namaak en voor de populaire kinderen ‘wannabe kleding’.
De ergste pesterijen begonnen pas in de brugklas. Het leek wel alsof het steeds erger werd. Wat een vreselijke tijd heb ik daar beleefd! Het was zelfs zo erg dat ik soms gewoon ziek van was en ik niet naar school kon.
Als ik thuis kwam van school zat mijn moeder altijd klaar met thee en koekjes, maar na dit moment trok ik me altijd terug op mijn kamer, daar was mijn wereld, mijn veilige haven.
Ik draaide vaak muziek en dan zo hard mogelijk natuurlijk, ik was immers een puber haha!
‘Winnaars hebben ook littekens’
Johnny Cash
Op een dag begon ik mee te zingen met een cd’tje (knuffelrock 1 tot en met 1000000), en ik kwam tot de ontdekking dat t best goed klonk. Ik bleef zingen op mijn kamer en begon t steeds leuker te vinden. Eindelijk had ik iets gevonden wat ik kon en waar ik mezelf zeker bij voelde.
Aan het einde van t schooljaar werd er een karaokewedstrijd georganiseerd. Na heel lang twijfelen besloot ik toch om me in te schrijven. Nu moest ik buiten mijn veilige haven treden met mijn talent. Dat maakte me dan ook weer behoorlijk onzeker. Ik koos voor ‘t nummer I wanna dance with somebody van Whitney Houston.
Er werd een VHS thuis gestuurd met het nummer om te oefenen, ja ja een videoband, zo oud ben ik al! Ik oefende dag in dag uit. Wat was het heerlijk om te kunnen zingen en me er steeds sterker door te voelen.
De avond was aangebroken, mijn moeder had mijn haar heel mooi opgestoken in een Grace Kelly rol en ik had speciaal voor deze avond van al mijn gespaarde geld een nieuwe jurk gekocht.
Vlak voordat ik op moest werd ik nog lastig gevallen door mijn kwelgeesten, mijn jurk werd kapot getrokken en mijn haar verpest. Mijn wereld stortte even in, de grond zakte onder mijn voeten vandaan en het liefst was ik hard weggerend richting mijn veilige haven: mijn kamer.
Ik besloot om me niet te laten kennen, ik friste mezelf op herstelde zo goed als ik kon mijn jurk en betrad t podium. Daar stond ik dan, een half kapotte nieuwe jurk, mijn haren naar de klote, starend naar de grond, mijn benen trilden alsof ze het elk moment konden begeven. Ik sleepte me door het nummer met mijn stem als enige wapen tegen de wereld vol vijanden.
En…… ik….. werd de WINNAAR van de wedstrijd!
En drie keer raden wie opeens mijn beste vriendjes wilden zijn…
Dit was mijn allereerste podium ervaring, welke ik nooit zal vergeten.
Ik kreeg de smaak te pakken, deed aan steeds meer talentenjachten mee en ik won er steeds meer!
‘Als je wint heb je vrienden’
Herman Brood & Henny Vrienten
Lieve Rebecca
Ik heb jou verhaal met heel veel aandacht gelezen.
Je mag trots zijn,op wie je nu bent geworden,en je bent een vrouw met het hart op de juiste plaats
En met een gouden stem
Wij kennen ons oppervlakkig,maar weet wel wat voor persoonlijkheid jij bent
Ik mag jou heel graag.
Lieve groetjes Wilma